Doel van de hypotheekrenteaftrek

Er wordt veel gesproken over de hypotheekrenteaftrek, vooral over de opbrengsten die het de staat zou opleveren. Politieke partijen en de journalistiek richten zich bijna exclusief op de financiële kant van het beleid. Echter, de oorspronkelijke argumenten voor de Hypotheekrenteaftrek  het bevorderen van eigenwoningbezit, economische groei, en fiscale symmetrie  zijn in onze ogen nog steeds legitiem. Waarom wordt hierover in de politiek en de media nauwelijks gesproken? Dit lijkt een belangrijk aspect van de discussie te missen.

De hypotheekrenteaftrek is in Nederland ingevoerd met als doel het eigenwoningbezit te stimuleren. Dit beleid stamt uit de jaren na de Tweede Wereldoorlog, maar kreeg zijn huidige vorm in de jaren ’90. De belangrijkste redenen voor de invoering zijn:

1. Stimuleren van eigenwoningbezit
   De overheid wilde burgers aansporen om een woning te kopen in plaats van te huren. Dit had verschillende voordelen:
   • Vermogensopbouw voor burgers
   • Sociale stabiliteit (huiseigenaren zouden meer verbonden zijn met hun buurt)
   • Lagere druk op de huurmarkt
2. Economische groei bevorderen
   Het aantrekkelijker maken van lenen voor een woning stimuleerde de bouwsector, wat leidde tot:
   • Meer werkgelegenheid in de bouw
   • Indirecte economische groei, zoals hogere consumptie bij huizenbezitters
3. Fiscale symmetrie
   De gedachte was dat als de inkomsten uit een woning (zoals waardeaangroei of het ‘genot’ van eigen bewoning) belast worden via het eigenwoningforfait, de rente op de lening ook aftrekbaar zou moeten zijn.

De vraag is dan: Als je meer belastinggeld wilt ontvangen, is het verhogen van het eigenwoningforfait niet een veel eenvoudigere oplossing zijn dan de afschaffing van de renteaftrek?